trasa spacerowa
fot. pixabay.com

Sandomierz - miasto królów i "Ojca Mateusza"

RMF FM
Sandomierzwoj. Świętokrzyskie
15 grudnia 2017
Sandomierz to jedno z najbardziej interesujących historycznie miast w Polsce, w ostatnich latach popularne przede wszystkim ze względu na kręcony tam od 2008 roku serial "Ojciec Mateusz". Miasto warto zobaczyć z naprawdę wielu powodów!

 

 

Już w XII wieku Gall Anonim pisał o Sandomierzu jako o jednej z głównych siedzib Królestwa Polskiego. W czasach Bolesława Chrobrego miasto pełniło bardzo istotną rolę, w okresie rozbicia dzielnicowego było stolicą Księstwa Sandomierskiego, a przez siedem wieków również miastem wojewódzkim. Ponieważ już w wiekach średnich położony nad Wisłą Sandomierz znajdował się na ważnym szlaku handlowym, istotną rolę w rozwoju miasta odegrał właśnie handel.

Sandomierz posiada imponującą liczbę zabytków. W listopadzie 2017 roku na wniosek Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Piotra Glińskiego, decyzją prezydenta Andrzeja Dudy sandomierski historyczny zespół architektoniczno-krajobrazowy został wpisany na listę pomników historii. Obszar pomnika obejmuje zabytki sandomierskiej starówki, w tym m. in. bazylikę katedralną Narodzenia NMP, kościoły pw. Nawrócenia świętego Pawła, pw. św. Jakuba, pw. św. Michała, pw. św. Józefa oraz pw. Ducha Świętego, Dom Długosza, średniowieczny układ urbanistyczny miasta, Bramę Opatowską, ratusz, Collegium Gostomianum, Wąwóz Królowej Jadwigi i Wąwóz Piszczele.

Brama Opatowska

Gotycka brama wjazdowa została wybudowana z inicjatywy Kazimierza Wielkiego jako część murów obronnych miasta. Później zwieńczyła ją renesansowa attyka, ufundowana przez sandomierskiego lekarza Stanisława Bartolona. Jest jedyną z czterech niegdysiejszych bram do miasta, które przetrwały do czasów dzisiejszych. W czasie powstania styczniowego miał tu miejsce dramatyczny epilog bitwy pod Słupczą, kiedy wejście do miasta zostało zdobyte przez Kozaków.

Stare Miasto

fot. pixabay.com

To właśnie tutaj nagrywane są kolejne odcinki popularnego serialu „Ojciec Mateusz” z Arturem Żmijewskim w roli tytułowej. Choć akcja serialu rozgrywa się w Sandomierzu, część scen jest kręcona poza miastem. Sceny w kościele nagrywane są w Gliniance, plebania księdza mieści się w Aninie, natomiast gabinet biskupa w Pałacu Radziwiłłów w Nieborowie.

Przechadzając się po sandomierskiej starówce można poczuć się jednak niczym na planie kultowego już niemal serialu „Ojciec Mateusz”. Nie sposób nie rozpoznać miejsc, w których wydarzały się najważniejsze dla fabuły zdarzenia.

Podziemna Trasa Turystyczna

Przy Rynku 12 znajduje się wejście do podziemi Sandomierza, gdzie w trasę turystyczną został połączony zespół dawnych miejskich piwnic i składów. Trasa składa się z 34 połączonych ze sobą pomieszczeń, położonych na głębokości od 4 do 12 metrów pod powierzchnią. Biegnie pod budynkami przy ul. Opatowskiej 1 i 2, Rynku od 5 do 10 oraz ulicami Oleśnickich, Opatowską, Bartolona oraz Rynkiem. Łącznie liczy 470 metrów długości. Wyjście znajduje się w sandomierskim ratuszu.

Ratusz

fot. pixabay.com

Codziennie o godzinie 12.00 z wieży ratusza w Sandomierzu rozbrzmiewa hejnał sandomierski. Ratusz został wzniesiony w XIV wieku, niedługo po najeździe Litwinów. Jego południową ścianę zdobi zegar słoneczny, zaś od wschodniej strony, przed wejściem, znajduje się figura Matki Boskiej Niepokalanej z XVIII wieku. Obecnie w ratuszu mieszczą się oddział Muzeum Okręgowego i Urząd Stanu Cywilnego, a w podziemiach także klub.

Bazylika katedralna Narodzenia NMP

Składająca się na sandomierski pomnik historii bazylika jest jednym z jego najciekawszych punktów. Została wzniesiona w drugiej połowie XIV wieku, rozbudowana zaś w XV wieku. Kościół wybudowany oryginalnie w stylu gotyckim w XVIII wieku uległ barokizacji. W katedrze znajdują się liczne nagrobki. Na ścianach widnieją obrazy Karola de Prevota, przedstawiające m. in. rzeź ludności Sadomierza przez Tatarów i mord rytualny.

Dom Długosza

Stanowiący element sandomierskiego pomnika historii budynek księży mansjonarzy przy ul. Jana Długosza został wzniesiony w XV wieku. Dom, dawniej nazywany Mansjonarią, został ufundowany przez samego Jana Długosza. W XIX wieku, po rozwiązaniu zgromadzenia mansjonarzy, budynek popadł w ruinę i zaczął niszczeć. Dopiero w latach 30. ubiegłego stulecia gruntowną restaurację budynku, zainicjowaną przez Włodzimierza Jasińskiego dla potrzeb Muzeum Diecezjalnego. Do dziś w Domu Długosza mieści się muzeum, gdzie można obejrzeć obszerne zbiory sztuki sakralnej.

Reklama