fot. Krzysztof Kot / RMF FM

Świdnik - Świdnicki lipiec

RMF FM
woj. Lubelskie
23 stycznia 2018
Pierwsze strajki w 1980 roku odbyły się w Świdniku. Potem rozlały się na Lubelszczyznę. Po proteście w Świdniku ruszyła lawina strajków, które od 9 do 15 lipca objęły m.in. Fabrykę Maszyn Rolniczych "Agromet", Lubelskie Zakłady Naprawy Samochodów, Fabrykę Samochodów Ciężarowych, Zakłady Azotowe Puławy. Od 16 do 19 lipca strajkował Węzeł PKP Lublin i MPK.

W strajkach lipcowych wzięło udział około 50 tysięcy pracowników w 150 zakładach na Lubelszczyźnie. Dopiero później strajki rozlały się na Wybrzeże. Strajk, co podkreślają emerytowani pracownicy PZL Świdnik rozpoczął się od kotleta. On był oczywiście tylko kroplą, która przepełniła czarę goryczy.

8 lipca 1980 roku o godzinie 9.30 około 80 pracowników Wydziału Obróbki Mechanicznej W-320 WSK PZL-Świdnik przerwało pracę. Po kilku godzinach strajkowała już cała załoga. Ceny w zakładowym bufecie z dnia na dzień wzrosły o  60 procent. Kotlet zdrożał z 10,20 zł do 18,10 zł.  W robotnikach narastało poczucie niezadowolenia ze względu na fatalne warunki socjalne, w czasie gdy prominenci otrzymywali nagrody i talony na samochody.  Zażądali m.in cofnięcia podwyżek cen, podwyżki płac, zmniejszenia różnic płacowych, socjalnych, większych dostaw żywności do Świdnika (zwłaszcza mięsa i mleka w proszku), przedłużenia płatnych urlopów macierzyńskich, zlikwidowania korupcji w lecznictwie w Świdniku. Lista liczyła 110 postulatów. Robotnicy przyjęli strategię niewychodzenia na ulicę, żeby uniknąć pacyfikacji przez bezpiekę i milicję. Protestowali wyłącznie na terenie zakładu organizując własną służbę porządkową.

Strajk trwał 4 dni, 11 lipca podpisano 9-punktowe porozumienie. Było to pierwsze latem 1980 roku pisemne porozumienie zawarte między komunistycznym rządem, a strajkującymi robotnikami.

Reklama