Kościół prawdopodobnie stoi na miejscu drewnianego kościoła poświęconego św. Katarzynie, męczennicy chrześcijańskiej żyjącej w III wieku w Aleksandrii. Budowę tej gotyckiej świątyni realizowano etapami w latach 1343-1442.
Na przestrzeni lat kościół ulegał wielokrotnym zniszczeniom. W 1480 roku piorun zniszczył wieżę oraz sklepienie kościoła. Zniszczenia nastąpiły także w czasie w wojny pruskiej. Gruntowną renowację świątyni przeprowadzono dopiero w latach 1890-1893.
Największych zniszczeń w swojej 600-letniej historii kościół doznał pod koniec drugiej wojny światowej. W 1945 roku wycofujący się Niemcy wysadzili wieżę, która mogła posłużyć Rosjanom jako dogodny punkt obserwacyjny. Oprócz wieży w gruzach legła także znaczna część budowli.
