Dobczyce to niewielkie miasto, ale z długą historią. Historią związaną często z odległą o zaledwie 30 km dawną stolicą Polski - Krakowem. Położone są na granicy gór i pogórzy, w dolinie rzeki Raby. Pogórza Wielickie i Wiśnickie, oddzielone rzeką Rabą, sąsiadują bezpośrednio ze szczytami Beskidu Wyspowego i Makowskiego, które otaczają miasto niemal z każdej strony i stanowią świetny punkt widokowy na leżące w dolinie Dobczyce. Nad miastem góruje Wzgórze Zamkowe z ruinami średniowiecznego zamku, oblanego z dwóch stron wodami Jeziora Dobczyckiego.
Ruiny zamku są jednym z najciekawszych zabytków Dobczyc. Zamek królewski dumnie wznosi się na stromej skale ponad wodami Jeziora Dobczyckiego. Była to niegdyś okazała warownia typu wyżynnego, niedostępna ze względu na swoje położenie. Z jednej strony stromo wzniesiona, oblana wodami Raby, z drugiej odcięta głęboką fosą.
Średniowieczna twierdza składała się z "dolnego" i "górnego" zamku, od wschodu prowadził do niej most zwodzony z bramą wjazdową zwieńczoną basztą.
Na zamku gościli: Władysław Łokietek, Kazimierz Wielki czy Władysław Jagiełło wraz z królową Jadwigą. Mieściła się tu również "Akademia dla synów królewskich", którą założył Kazimierz Jagiellończyk, a w której pod okiem Jana Długosza kształcili się jego synowie, w tym późniejszy patron Ziemi Dobczyckiej - św. Kazimierz.
W XVII w., za sprawą ówczesnych właścicieli - rodu Lubomirskich, został przebudowany na renesansową rezydencję. Jednak już w kolejnych wiekach dotknięty został przez liczne wojny, a kres jego istnieniu położyli poszukiwacze skarbów.