Stary Sącz

Stary Sącz to jedno z najstarszych miast w Polsce. Malowniczo położone w widłach Popradu i Dunajca, bywa nazywane „Grodem Św. Kingi” i „średniowieczną perłą Beskidu”. Układ centrum miasta od przeszło pół wieku jest zabytkiem, a nie zmienił się ponoć od czasów średniowiecznych.  Wędrując po oryginalnym bruku wykonanym z okrąglaków, który pokrywa rynek miasta, możemy śmiało sobie wyobrażać, że kilkaset lat temu, po tych samych kamieniach przechadzali się rycerze…


Początki Starego Sącza datuje się na czasy Bolesława Chrobrego. Pierwsza wzmianka na temat miasta pochodzi z roku 1257, kiedy to książę krakowsko-sandomierski Bolesław Wstydliwy oddał swej żonie, księżniczce węgierskiej Kindze, ziemię sądecką aż po Biecz, Limanową i Podoliniec. Był to zastaw za posag wniesiony do Polski. Kinga przekazała otrzymane dobra założonemu przez siebie w Starym Sączu klasztorowi klarysek. To najstarszy funkcjonujący, niemal nieprzerwanie, w tym samym miejscu, klasztor klarysek na ziemiach polskich.

 

 


W 1358 r. Kazimierz III Wielki zezwolił na lokację Starego Sącza na prawie magdeburskim, jednocześnie zwolnił miasto od danin. W 1410 r. miasto zostało spalone przez wojska Zygmunta Luksemburskiego dowodzone przez Ścibora ze Ściborzyc.
W 1683 r. król Jan III Sobieski po stoczonej bitwie pod Wiedniem, w drodze powrotnej do Warszawy odwiedził miasto, by pokłonić się szczątkom księżnej Kingi. Poparł wówczas starania o beatyfikację Kingi, a w 1690 r. papież Aleksander VIII ogłosił Kingę błogosławioną.


18 kwietnia 1770 r., w czasie Konfederacji barskiej, w okolice miasta przybył marszałek łomżyński Kazimierz Pułaski w celu pomocy wojskom Tomasza Wilkowskiego oraz oddziałom rozstawionym między Czarnym Dunajcem i Konieczną. Pod Starym Sączem doszło do kilkugodzinnej potyczki. W 1770 r. cesarzowa austriacka Maria Teresa zajęła starostwa czorsztyńskie, nowotarskie i sądeckie wraz ze Starym Sączem. Jednak w dalszym ciągu w tych terenach trwały walki konfederatów.
Po I rozbiorze Polski Stary Sącz wszedł w skład Galicji. Do Polski wrócił w 1918 r.

 

 

Ciekawostką jest to, że miasto ulokowano na prawie średniowiecznym, a potem magdeburskim i do dzisiejszych dni zachował się układ ulic charakterystyczny dla jednego, jak i drugiego.

Rynek Starego Sącza wybrukowany jest charakterystycznymi okrąglakami granitowymi, które wody Dunajca przyniosły z Tatr.

Stary Sącz trawiony był wieloma pożarami, największy z nich z 1795 roku zniszczył ratusz, stojący na rynku. Nigdy go już nie odbudowano. Oglądać można za to jedyny budynek przy rynku ocalały z tej pożogi - Dom na Dołkach. Warto też zajrzeć na wieżę zegarową, gdzie działa jeden z najstarszych w Polsce mechanizmów odmierzających czas. Koniecznie trzeba przejść przez Bramę Seklerską, bo to przynosi ponoć szczęście.

atrakcje


Reklama