Razorlight

Wkrótce po powstaniu zespół nagrał pierwsze demo w londyńskim studiu Toe Rag, a w niedługim czasie podpisał kontrakt z Mercury Records i rozpoczął prace nad debiutanckim albumem. Początkowo nadzorował je słynny Steve Lillywhite (współpracował między innymi z U2, Talking Heads i Morrissey'em), który jednak postanowił pomóc U2 przy nagrywaniu ich kolejnego krążka i zostawił Razorlight na lodzie. Drugim producentem został John Cornfield, z którym muzycy dokończyli rejestrowanie płyty w Kornwalii.

Ostatecznie płyta "Up All Night" ukazała się w czerwcu 2004 roku i wciągu tygodnia dotarła do 3. miejsca brytyjskiego zestawienia najlepiej sprzedających się LP, a Razorlight został okrzyknięty najlepszym nowym zespołem brytyjskim. Grupa ruszyła w trasę promocyjną i w 2005 roku otwierała koncerty takich gwiazd jak Queen (z Paulem Rodgersem) i Oasis.

Drugi album zespołu, zatytułowany "Razorlight", ukazał się ukazał się 17 lipca 2006 roku. Choć otrzymał mieszane recenzje od krytyków, tydzień później zadebiutował od razu na 1. miejscu na brytyjskiej liście Albums Chart. Wielu wcześniejszych fanów odwróciło się od zespołu, ze względu na odejście grupy od surowego, rockowego grania w kierunku bardziej przyjaznym rozgłośniom radiowym przebojowym piosenkom. Krążek promował utwór „In the Morning”, który dotarł do 3. pozycji na UK Singles Chart. Lepiej od niego poradziły sobie dotychczas tylko utwory „Somewhere Else” (miejsce 2.) i „America” (sam szczyt notowania). Zespół otrzymał dwie nominacje do Brit Awards – w kategorii Best British Band i Best Song (za piosenkę „America”). Otrzymali także nominacje do NME w kategorii Best Album i Best British Band.

15 lipca wystąpili w Londynie przed sześćdziesięciotysięczną publicznością jako support grupy Queen (z towarzyszeniem Paula Rodgersja). W grudniu zagrali przed Oasis na stadionie w Cardiff. Ponadto supportowali The Rolling Stones na dwóch koncertach we Francji. Jako gwiazda zagrali największą w swojej karierze trasę na przełomie października i listopada 2006 roku. W listopadzie trafili do szpitala ze względu na promieniowanie radioaktywne, jakie wykryto w ich samolocie. W grudniu wystąpili na małym koncercie w Railway Inn w Winchesterze, gdzie jako support zagrał Capitan Phoenix, zespół Andy’ego Burrowsa, młodszego brata Bena. 7 lipca 2007 roku na Live Earth zagrali dwa koncerty – zarówno na Wembley w Londynie jak i na Tin The Park w Balado w Szkocji.

W 2008 roku mieli wystąpić na koncercie Children in Need organizowanym przez BBC, jednak wokalista miał problemy z głosem i musiał odpocząć. Zespół wsparł akcję charytatywną składając przy tej okazji datek.

Po kilku miesiącach pracy w studio, 3 listopada 2008 roku grupa wydała swój trzeci album, zatytułowany „Slipway Fires”. Promowały go single „Wire To Wire” i „Hostage of Love”, którym nie udało się zaistnieć na listach. Do kolejnego singla, zatytułowanego „Burberry Blue Eyes” zespół nagrał teledysk.

5 marca 2009 roku, ze względów osobistych, formację opuścił perkusista Andy Burrows. Do końca roku podczas koncertów ma go zastąpić David „Skully” Sullivan-Kaplan. Zespół ma napięty kalendarz koncertowy – latem mają występować w Europie, Ameryce i Australii.