America

Inspirowani muzyką Crossy, Stills & Nash grali muzykę, w której harmonie wokalne oparte na kontrapunktach wspierane były podkładem gitar akustycznych. Przełomem okazało się spotkanie z promotorem muzycznym Jeffem Dexterem, który umożliwił muzykom występy przed The Who i Eltonem Johnem.

W 1970 roku podpisali kontrakt z wytwórnią Warner Bros. I od tej pory kariera zaczęła nabierać tempa. W 1971 roku na rynku pojawił się debiutancki album grupy zatytułowany po prostu „America”, który osiągnął status platynowej płyty. Zabrakło na niej miejsca dla wcześniej wydanego singla „A Horse With No Name”, który dotarł na pierwsze miejsce amerykańskiej listy przebojów i sprzedawał się lepiej niż single ich idoli.

W 1972 roku zespół wrócił do Stanów, aby zdyskontować sukces singla. Występował przed koncertami The Everly Brothers.

Kolejnym wydawnictwem grupy jest również platynowy album „Homecoming”, nagrany już w USA w 1972 roku. Muzyka tria zaczęła ewoluować w kierunku bardziej rockowego brzmienia. Artystów w studio wsparli Hal Blaine na perkusji i Joe Osborn na basie. Krążek, choć także osiągnął status platynowej płyty, nie odniósł takiego sukcesu jak debiut. Grupa otrzymała nagrodę Grammy w kategorii Best New Artist.

Wkrótce Osborna zastąpił David Dickey i zespół wydał swój trzeci album zatytułowany „Hat Trick”. Premiera albumu miała miejsce w październiku 1973 roku. Ponieważ płyta nie odniosła komercyjnego sukcesu muzycy postanowili zmienić producenta.

Do współpracy został zaproszony jeden z głównych twórców brzmienia The Beatles – producent George Martin. Pierwsze cztery albumy nagrane po okiem tego słynnego producenta odniosły wielki sukces. „Holiday”, „Hearts” i „Hideway” pokryły się złotem, zaś „History: America’s Greatest Hits” osiągnęła status czterokrotnej platyny.

Kolejnym longplayem był krążek „Harbour” wydany w 1977 roku – pierwszy album, z którego żaden utwór nie zaistniał na listach przebojów. Wkrótce po wydaniu płyty zespół opuścił Peek – po latach zażywania narkotyków na nowo odkrył chrześcijaństwo i postanowił odejść od stylu muzycznego prezentowanego przez zespół. Pozostali członkowie kontynuowali dalej działalność jako duet, wydając wkrótce pierwszy album koncertowy zatytułowany „Live”, nagrany ze wsparciem orkiestry Elmera Bernsteina.

Powrót na listy przebojów umożliwił im nagrany pod okiem George’a Martina album „Silent Letters”, w którego nagraniu udział wzięli również basista David Dickey, perkusista Willie Leacox, gitarzysta Michael Woods, klawiszowiec i saksofonista Jim Calire i Tom Walsh grający na instrumentach perkusyjnych. Zespół zaczął wykorzystywać piosenki innych twórców, co miało być receptą na sukces.

Kolejnym krokiem w karierze była zmiana producenta. Płyta „Alibi” nagrana pod okiem Matthew McCauley’a i Freda Mollina nie odniosła jednak sukcesu. Na listy przebojów zespół wrócił dopiero krążkiem „View from the Ground”. Stało się tak głównie za sprawą Russa Ballarda, który napisał specjalnie dla zespołu piosenkę "You Can Do Magic", wyprodukował ją i zagrał większość instrumentalnych partii. Dzięki temu zespół postanowił oddać w jego ręce produkcję całego kolejnego albumu zatytułowanego „Your Move”, który ukazał się w 1983 roku. Nie odniósł jednak takiego sukcesu jak jego poprzednik.

Kolejne wydawnictwa grupy nie odnosiły już takich sukcesów jak poprzednie. Na albumie „Perspective” z 1984 roku muzycy decydowali się nawet na używanie syntezatorów oraz automatów perkusyjnych zamiast prawdziwej perkusji, skłaniając się w stronę popu lat 80.

Przez najbliższe kilka lat zespół poświęcił się głównie koncertowaniu. W początkowych latach ery płyt kompaktowych pojawiło się wiele reedycji wczesnych albumów grupy oraz składanka „Encore: More Greatest Hits”.

Całkowicie nowy materiał to dopiero płyta „Hourglass” z 1994 roku, prezentująca elektryczne oblicze grupy.

W 1995 roku światło dzienne ujrzało kolejne koncertowe wydawnictwo zatytułowane „In Concert”, które odniosło umiarkowany sukces.

Kolejna płyta zespołu to powrót do bardziej charakterystycznego dla grupy, akustycznego brzmienia. Album „Human Nature” ukazał się w 1998 roku i był promowany przez akustyczny „From a Moving Train”.

W kolejnych latach fani zespołu mogli cieszyć się z kolejnych kompaktowych reedycji płyt. Dostali do swych rąk również kilka kolejnych składanek z największymi nagraniami grupy. W październiku 2002 roku na rynku pojawiło się pierwsze świąteczne wydawnictwo formacji - „Holiday Hormony”, a miesiąc później ukazał się „The Grand Cayman Concert”.

W 2006 roku zespół został wprowadzony do amerykańskiej Ocal Group Hall of Fame. W

2007 roku ukazał się jak dotąd ostatni oficjalny album zatytułowany „Here & Now”.