Tindersticks

W następnym roku muzycy postanowili założyć własną wytwórnię Tippy Toe Records, w której rozpoczęli pracę nad nowymi nagraniami. Ich pierwszym singlem, wydanym jeszcze w 1992 roku, był utwór „Patchwork”.

Rok później ukazał się ich debiutancki longplay „Tindersticks”, nazywany często „Pierwszym Albumem”, a w 1995 roku do sklepów trafiła płyta, również zatytułowana „Tindersticks” i jak można się domyśleć, określana mianem „Drugiej”. Równocześnie dużo koncertowali, wzbudzając wśród publiczności prawdziwy zachwyt. A wszystko za sprawą bogatego zestawu instrumentów na scenie, niejednokrotnie za sprawą pełnej orkiestry. Zapisem jednego z takich występów była płyta „Bloomsbury Theatre 12.3.95”.

W 1997 roku pojawił się ich trzeci studyjny krążek – „Curtains”, na którym ewidentnie czuć zmianę kierunku, w jakim zaczęli zmierzać. Przestała im bowiem odpowiadać formuła zespołu, ogrywającego cały materiał z płyt na koncertach.

Jakby na potwierdzenie, kolejna płyta otrzymała znamienny tytuł – „Simple Pleasure” (1999). Na wydawnictwo złożyły się energetyczne utwory, z wyraźnymi wpływami soulu. Wśród nich, także cover – „If You're Looking for a Way Out” z repertuaru legendarnego amerykańskiego zespołu Odyssey. W podobnej stylistyce nagrany został kolejny longplay „Can Our Love” (2001). Tymczasem następny album „Waiting for the Moon” (2003) znów wracał do brzmień bardziej rockowych.

W 2005 roku Staples zdecydował się rozpocząć karierę solową. Spowodowało to liczne spekulacje, co do ewentualnego rozpadu zespołu. W sumie artysta nagrał dwa albumy i jak miało pokazać życie, los Tindersticks nie był w związku z tym zagrożony.

We wrześniu 2006 roku grupa zagrała w pełnym składzie w londyńskim Barbican Centre, podczas którego, wspólnie z dziewięcioosobową sekcją dętą, wykonała swój drugi album. Sam wokalista przyznał jednak, że upływający czas uświadomił wszystkim, że ich gusta zdążyły się zmienić i naprawdę trzeba docenić fakt, że mieli w sobie na tyle determinacji, by spróbować nagrać razem coś nowego.

W następnym roku, Staples, Boulter i Fraser (trzej z oryginalnego składu) postanowili rozpocząć pracę nad nowym materiałem. Dołączyli do nich – perkusista Thomas Belhom, basista Dan McKinna oraz inżynier dźwięku Ian Caple. W rezultacie powstał album „The Hungry Saw”, mający swoją premierę w kwietniu 2008 roku. Resztę roku muzycy spędzili na promocyjnym europejskim tournee.

Jak dotąd, ich ostatnim krążkiem, jest „Falling Down a Mountain”. Nagrano go z pomocą perkusisty Earla Harvina (zastąpił Belhoma) oraz gitarzysty i wokalisty Davida Kitta.

Wyznacznikami brzmienia Tindersticks są zapożyczenia z jazzu i soulu, bogate partie orkiestrowe, kojarzone głównie z multiinstrumentalistą Dickonem Hinchliffe’em (odszedł ze składu w 2006 roku), a także charakterystyczny baryton wokalisty. Wśród wykorzystywanych instrumentów obok wibrafonu, klarnetu i organów Hammonda pojawiają się także skrzypce, trąbka, puzon, a nawet fagot i pochodzący z Niemiec metalowy odpowiednik znanych powszechnie cymbałków.