Amy Macdonald

Urodziła 25 sierpnia 1987 w Bishopbriggs, niedaleko Glasgow. Przed wydaniem debiutanckiej płyty Amy pisała piosenki i grywała ze znajomymi muzykami w knajpach. Swoją płytę demo wysłała do wielu różnych wytwórni. Firma Melodramatic Records zainteresowała się materiałem i postanowiła go wydać. W między czasie, na początku 2007 roku wystąpiła jako support przez Paulem Wellerem, podczas jego koncertu w Holandii.

Jej debiutancki longplay, zatytułowany „This Is the Life” ukazał się pod koniec lipca. Płyta zagwarantowała Amy obecność na prestiżowych brytyjskich listach przebojów. Tytułowy singiel znalazł się na 1. miejscu notowań w dziesięciu krajach. Okrzyknięto ją również „najlepszym debiutem brytyjskiej artystki w Niemczech od czasów Amy Winehouse”.

W styczniu następnego roku, w zestawieniu najlepszych płyt pokonała formację Radiohead z ich albumem „In Rainbows”. Kolejne miesiące upłynęły wokalistce na bardzo udanym tournee, podczas którego odwiedziła między innymi Polskę. Koncert nad Wisłą odbył się pod koniec marca. „Kocham występować na scenie, i cieszę się z tej strony mojej popularności” - tak mówi o występach przed publicznością. „To dla mnie bardzo ważne, szczególnie dlatego, że jak byłam młodsza najpierw podobała mi się czyjaś płyta, a potem chciałam tego artystę zobaczyć na żywo. Teraz trudno uwierzyć mi w to, że sama gram na festiwalach i w klubach na całym świecie”.

Miesiące, mile, kluby, występy, sale, teatry, festiwale, bisy, podwójne bisy: poprzez koncertowanie w starym stylu, entuzjazmie i doskonałym hitom takim jak – „Mr Rock And Roll” i „This Is The Life” Amy Macdonald z nieznanej szkockiej nastolatki stała się międzynarodową gwiazdą. Będąc od najmłodszych lat niestrudzoną twórczynią piosenek przełożyła w magiczny sposób przeżycia ostatnich dwóch lat na brzmienie swojego drugiego albumu „A Curious Thing”, nad którym zaczęła pracować wiosną 2009 roku. Premiera krążka odbyła się 8 marca 2010 roku. Longplay należy do odważnych i pełnych dramaturgii. Jest delikatny i zarazem poruszający. Wokalistka śpiewa na nim pełnią głosu, naładowana pozytywną energią. Gościnnie na płycie pojawił się także Paul Weller. Tytuł płyty został zaczerpnięty z jednej z nowych piosenek „No Roots: życie, które wiodę, to dziwne, ale da się ukryć, że niesie w sobie dużo radości”. Te słowa odnoszą się do ostatnich czterech lat, które upłynęły od podpisania przez Amy kontraktu płytowego. W warstwie brzmieniowej pojawia się interesująca paleta ciekawych aranżacji – od rytmicznych utworów z poszerzonym instrumentarium („Love, Love”), przez chwytliwe riffy gitarowe („Don’t Tell Me That It’s Over”), aż do ascetycznych kompozycji („What Happiness Means To Me”). Tekstowo też nie „odpuszcza”. Ironizuje na temat „złotoustych” pustych celebrytów, mądrzących się na tematy, które nikogo nie interesują („Don’t Tell Me That It’s Over”), demonstruje swoją niechęć do sławy („This Pretty Face”), ale przede wszystkim chce żyć normalnie i robi wszystko, by ta sytuacja trwała jak najdłużej. To ostatnie życzenie zawarła w piosence o dobitnym tytule „An Ordinary Life”.

Na czerwiec 2012 roku planowana jest premiera kolejnego krążka Amy, zatytułowanego "Life in a Beautiful Light". Album promuje singiel "Slow It Down".