Jason Becker

Po zdiagnozowaniu choroby, lekarze dawali Beckerowi od trzech do pięciu lat życia. W wyniku zaniku mięśni kończyn, muzyk został całkowicie unieruchomiony. Wcześniej jego grą zachwycali się fani i muzycy na całym świecie. Jason studiował prace wybitnego skrzypka – Niccolo Paganiniego, a jego styl gry obfitował - obok bogactwa skal i artykulacji - w niezwykle szybkie zagrania, w tym arpeggia grane techniką sweep picking. Próbkę jego umiejętności adepci gitary otrzymali na filmie instruktażowym „Hot Licks - The Legendary Guitar of Jason Becker”.

Swoją pierwszą solową płytę, zatytułowaną „Perpetual Burn” Becker wydał w 1988 roku. W tym samym roku gościnnie muzyk pojawił się również na solowej płycie Marty Friedmana "Dragon's Kiss". W kolejnych latach, już po diagnozie ALS, na rynek trafiły również: album „Perspective” (1995) oraz dwa albumy zawierające materiały demo - „The Raspberry Jams” (1999) oraz „The Blackberry Jams” (2003). .

W 1996 roku Becker stracił mowę, a w porozumiewaniu się wspomaga go komputer za pośrednictwem specjalnego systemu, wynalezionego przez ojca muzyka, opartego o ruch gałek ocznych. Pomimo wszelkich przeciwności Jason komponuje wspierając się nowoczesną technologią, czego dowodem jest album „Collection” wydany w 2008 roku. Oprócz znanych bądź wcześniej niepublikowanych nagrań, znalazły się na nim trzy nowe utwory, wykonane przez takich tuzów gitary jak Marty Friedman, Greg Howe, Joe Satriani, Michael Lee Firkins, Steve Vai i Steve Hunter.

Najlepsi gitarzyści świata od wielu lat wspierają Jasona Beckera. Wspomniani wyżej Steve Vai, Marty Friedman, Joe Satriani a także między innymi Rusty Cooley, Paul Gilbert czy Mattias Eklundh oraz kilkudziesięciu innych muzyków nagrało dwa albumy „tribute”, z przeznaczeniem na pomoc dla tego wyjątkowego artysty: „Warmth in the Wilderness I” (2001) i „Warmth in the Wilderness II” (2002).

Jason Becker był jednym z pierwszych gitarzystów, który wykonał „kaprys 24” Nicolo Paganiniego.