Ben Harper

Urodził się 28 października 19696 roku w kalifornijskim Claremont. W jego żyłach płynie mieszanka krwi żydowskiej, indiańskiej (Cherokee), afro amerykańskiej oraz … litewskiej. Ma dwóch braci, Joela i Petera. Jego rodzice rozwiedli się, gdy miał pięć lat. Wychowywała go matka. Od dzieciństwa grał na gitarze, zachwycając się twórczością między innymi Leonarda Cohena, Taj Mahala, a także czytając dzieła Williama Shakespeare’a i Roberta Frosta. W latach 80., jako nastolatek, zwrócił się w stronę slide’u, podpatrując słynnego bluesmana Roberta Johnsona. To właśnie wtedy, zdefiniował swój własny styl muzyczny, oparty na gitarze Weissenborna (tak zwany lap slide). Warto dodać, że z tego instrumentu chętnie korzystają tacy artyści, jak David Gilmour, Ronnie Wood (Rolling Stones), Jerry Douglas (Alison Kraus), David Lindley oraz John Fahey. W wieku dwudziestu lat, został zaproszony przez jednego ze swych idoli, Taj Mahala, do odbycia wspólnej trasy koncertowej, a pokłosiem tego było ukazanie się wydawnictwa „Follow the Drinking Ghour(d)”.

W 1992 roku, we współpracy z multiinstrumentalistą Tomem Freundem nagrał swój pierwszy longplay „Pleasure and Pain”. Mimo, iż wydany w limitowanym nakładzie, zbierał entuzjastyczne recenzje. Niedługo potem Virgin Records zaproponowała młodemu muzykowi kontrakt.

W 1994 ukazał się jego w pełni samodzielny album „Welcome to the Cruel World”, a rok później na półki sklepowe trafiła kolejna płyta „Fight For Your Mind”. Od początku, twórczość Harpera wzbudzała spore zainteresowanie i to nie tylko w rodzimych Stanach Zjednoczonych, lecz także w Europie oraz … Australii i Nowej Zelandii, w których do dnia dzisiejszego jest ogromnie popularny. W czerwcu 1997 roku swoją premierę miał krążek „The Will to Live”, utrzymany w stylistyce alternatywnego rocka, z mocnymi akcentami folkowymi. Był to zarazem pierwszy owoc współpracy artysty z grupą the Innocent Criminals. Dwa lata później ukazał się ich drugi longplay „Burn to Shine”, na którym brzmienie zostało poszerzone o bluesa i soul.

Pod koniec marca 2001 roku, do rąk fanów trafiło podwójne koncertowe wydawnictwo „Live from Mars”, nagrane znów przez duet – Harper/the Innocent Criminals. Wsród kompozycji znalazły się także trzy covery – z repertuaru Led Zeppelin („Whole Lotta Love”), Marvina Gaye’a („Sexual Healing”) oraz The Verve („The Drugs Don't Work”). Prawie dokładnie dwa lata później muzyk wydał płytę „Diamonds on the Inside”, wciąż rockową, lecz także momentami zahaczającą o reggae, folk i pop. Z końcem lata następnego roku swoją premierę miał longplay „There Will Be a Light”, nagrany wspólnie przez Harpera i grupę gospel, The Blind Boys of Alabama.

W październiku 2004 roku zaangażował się w inicjatywę obywatelską, zwaną Vote for Change, a mającą przekonać nie zdecydowanych do wzięcia udziału w zbliżających się wyborach prezydenckich. W tym samym miesiącu wziął także udział w nagraniu charytatywnego utworu „For The Lady”, w hołdzie laureatce Nobla, Aung San Suu Kyi, opozycjonistce birmańskiej, walczącej o demokrację, a trzymanej dwadzieścia lat w areszcie domowym.

Następny rok mógł wpisać na swoją długą listę sukcesów - uhonorowano go dwoma Grammy, wielkie tournee Zooma zostało świetnie przyjęte przez fanów, a na jesieni, po zmianie scenerii i serii akustycznych koncertów w małych klubach - narodziły się jego kolejne przeboje – „Get It Like You Like It” i „Why Must You Always Dress in Black”. W marcu 2006 roku ukazał się jego kolejny longplay „Both Sides of the Gun”, a następnie artysta pojechał w trasę koncertową, podczas której supportował go Damian „Jr. Gong” Marley. Rok później, ponownie wsparty przez Niewinnych Kriminalistów, wszedł do studia nagrań, by nagrać nowy materiał. W efekcie powstał album „Lifeline”. Zbiegło się to w czasie z pojawieniem się muzyka na płycie „Instant Karma: The Amnesty International Campaign to Save Darfur”, z coverami Johna Lennona, której zyski ze sprzedaży miały zasilić konto organizacji i zwrócić uwagę na kryzys w Darfurze. Na potrzeby wydawnictwa, Harper nagrał własną wersję utworu „Beatiful Boy”.

W 2008 roku wziął udział w nagraniu charytatywnego albumu „Songs for Tibet”. Obok niego, na płycie pojawili się między innymi – Rush, Garbage, Sting, Damien Rise, John Mayer, Moby, Alanis Morrisette, Suzanne Vega oraz Imogen Heap.

Tymczasem powstał jego nowy projekt muzyczny, nazwany Relentless7. W jego skład weszli także – gitarzysta Jason Mozersky, basista Jesse Ingalls oraz perkusista Jordan Richardson. W maju następnego roku pojawił się ich debiutancki longplay „White Lies for Dark Times”. Dwa miesiące później grupa pojawiła się na koncercie z okazji 30. lecia Montreal International Jazz Fest. W połowie stycznia 2010 roku gościli w programie Daily Show, w którym wspólnie z Jonem Stewartem i Ringo Starrem wykonali dwa utwory – „Walk With You” (z najnowszej płyty byłego Beatlesa) oraz znany z repertuaru Wielkiej Czwórki z Liverpoolu – „With a Little Help from My Friends”. (Artyście nie jest obca twórczość Beatlesów - w 2001 roku, na potrzeby ścieżki dźwiękowej do filmu „I Am Sam” nagrał własną wersję „Strawberry Fields Forever”, a cztery lata później, razem z the Innocent Criminals wziął na warsztat piosenkę „Michelle”, która trafiła potem na okolicznościowe wydawnictwo „This Bird Has Flown – A 40th Anniversary Tribute to the Beatles' Rubber Soul”).

W maju 2011 roku światło dzienne ujrzał album "Give Till It's Gone:, Rock'N'Roll Is Free", pierwszy singel z płyty, to hołd Harpera dla tej zuchwałej formy sztuki, która nieustannie kwestionuje status quo i każe nam spojrzeć na świat z nowej strony. Piosenkę zainspirowała postać legendarnego rockmana Neila Younga, przed którym Harper miał okazję zagrać w Londynie.

Harper nagrał większą część "Give Till It's Gone" - swej pierwszej płyty solowej od czasów "Both Sides of the Gun" z 2006 roku - w Los Angeles, w studiu Jacksona Browne'a, którego głos usłyszymy w chórkach do "Pray That Our Love Sees The Dawn". Na płycie znalazły się również dwa utwory napisane przez Harpera do spółki z Ringo Starrem "Spilling Faith" oraz instrumentalna improwizacja "Get There From Here". Starr, który zagrał w tych kompozycjach na perkusji, zaprosił wcześniej Harpera do zaśpiewania na jego albumie z 2010 roku.

Prywatnie jest żonaty z aktorką Laurą Dern, którą poślubił w przeddzień wigilii Świąt Bożego Narodzenia w 2005 roku. Para doczekała się dwójki dzieci – syna Ellery’ego Walkera oraz córki Jay’i. Należy do grupy No Nukes, występującej przeciwko broni nuklearnej i jej ewentualnej światowej ekspansji. Blisko przyjaźnił się z niedawno zmarłym Heathem Ledgerem, dla którego córeczki, Matildy Rose, skomponował kiedyś kołysankę „Happy Ever After In Your Eyes”.