Do czasu wydania ich debiutanckiego albumu „Employment” musiało upłynąć jednak aż osiem lat! Stylistycznie utrzymany był w konwencji punk rocka końca lat 70., wzmocnionego o ciekawe elementy new wave. Od strony producenckiej nad wszystkim czuwał Stephen Street, pracujący wcześniej między innymi z Blur i The Smiths. Singlem promującym longplay wybrano utwór „Oh My God”, nagrany kilka lat później w nowej wersji przez Marka Ronsona i Lily Allen. Wydawnictwo zostało bardzo dobrze przyjęte. Nazywano je „kwintesencją brytyjskości, pozbawioną pretensjonalnej maniery”. Nic więc dziwnego, że pokryło się aż pięciokrotną platyną i znalazło się liście nominowanych do prestiżowej Marcury Prize. Ostatecznie muzycy przegrali z formacją Antony and The Johnsons.
Ich druga płyta długogrająca „Yours Truly, Angry Mob” ukazała się w lutym 2007 roku i w wyraźny sposób była inspirowana dokonaniami legendarnych Led Zeppelin. Zapowiadał ją singiel „Ruby”, ich pierwszy wielki przebój. Z płyty pochodziły także „Everything Is Average Nowadays”, „The Angry Mob” oraz „Love's Not a Competition (But I'm Winning)”.
W sierpniu następnego roku do sklepów trafił ich kolejny studyjny krążek „Off with Their Heads”. Pierwszym nagraniem z płyty była kompozycja „Never Miss a Beat”. Pod koniec roku muzycy ruszyli w promocyjną trasę koncertową po Wielkiej Brytanii, podczas której dzielili scenę między innymi z Late of the Pier. Tournee zakończyło się w marcu 2009 roku.
Na swoim koncie mają także występy przez U2, Green Day’em i Kings of Leon, a także prestiżową Brit Awards i NME Awards. By być niezależnymi artystycznie – założyli własną wytwórnię Chewing Gum Records.
Antony and The Johnsons • Mark Ronson • Blur • The Smiths • Lily Allen • Led Zeppelin • Late of the Pier • U2 • Green Day • Kings Of Leon • Pigeon Detectives • Maxïmo Park • Amelle Berrabah • Boys Noize • Black Kids