Brian Eno

Oprócz tego młodego Eno inspirował konceptualizm oraz wszystko to, co można zrobić z dźwiękiem. Już wtedy zaczął eksperymenty z magnetofonami oraz odtwarzaniem taśm. Wkrótce dołączył do awangardowej grupy Merchant Taylor's Simultaneous Cabinet oraz do Cardew's Scratch Orchestra. W 1971 roku postanowił także współpracować z Roxy Music (z którą także związany był Bryan Ferry). Współpraca nie układała się jednak zbyt dobrze - po konfliktach z Ferrym i nagraniu "For Your Pleasure" Eno postanowił opuścić grupę.

Kolejne lata przyniosły muzykowi zmiany, m.in. współpracę z Robertem Frippem - muzykiem King Crimson, (album "No Pussyfooting") oraz wydanie solowego krążka zatytułowanego "Here Come the Warm Jest" (wydanego w 1974 roku). W nagraniu debiutu Briana wspierali koledzy z Roxy Music: Phil Manzera i Andy Macka a także Fripp. Mimo problemów zdrowotnych muzyk nadal był aktywny - wspierał m.in. zespół Winkies. Zła passa trwała nadal - po wypadku, któremu uległ, Eno był przez długi czas przykuty do łóżka. Paradoksalnie wówczas powstały wspaniałe kompozycje artysty, które złożyły się na albumy: "Another Greek World" oraz "Discreet Music".

Po powrocie do zdrowia muzyk nawiązał współpracę m.in. z Davidem Bowie oraz Talking Heads. Ukazały się także kolejne solowe albumy Eno: "More Songs About Buildings and Food" oraz "Fear of Music" oraz kompilacja "No New York". W 1978 Brian skomponował piosenki, które złożyły się na płytę "Music for Airports" przeznaczoną dla uspokojenia pasażerów linii lotniczych, którzy obawiają się latania i kraks samolotowych. W tym czasie nawiązał współpracę z grupą U2 oraz Davidem Byrnem, z którym nagrał pionierski album "My Life in the Bush of Ghosts", gdzie połączył w udany sposób muzykę elektroniczną oraz instrumenty perkusyjne.

Kolejna dekada to działalność Eno jako producenta muzycznego i współpraca z Johnem Cale. W latach 1994-96 muzyk zajął się także pisaniem sountracków - m.in. do filmu Dereka Jarmana, tworzeniem instalacji związanej z przedmiotem kultu religii Shinto w Japonii oraz opublikował pamiętniki. Pod koniec lat 90. ukazał się album "Sonora Portraits" zawierający wczesne kompozycje artysty. Najnowszy, długo oczekiwany album Eno ukazał się w 2005 roku i był zatytułowany "Another Day in Earth".