Bush

Początki istnienia zespołu sięgają 1992 roku, kiedy to Nigel Pulsford po odejściu z zespołu King Blank spotkał Gavina Rossdale’a. Wspólnie postanowili założyć nowy zespół. Do współpracy zaprosili Dave’a Parsonsa i Robina Goodridge’a. Przyjęli nazwę Bush i zaczęli grać muzykę inspirowaną stylem grunge. Początkowo nie mogli używać takiej nazwy zespołu w Kanadzie, gdyż właścicielem praw do takiej nazwy był Domenic Trojano z kanadyjskiej grupy o takiej samej nazwie. Jednak w 1997 roku zgodził się użyczyć praw do nazwy pod warunkiem, że każdy z członków brytyjskiej grupy wpłaci po dwadzieścia tysięcy dolarów na konto fundacji Starlight Children Foundation i Canadian Music Therapy Trusy Fund.

Pierwszy album, wydany częściowo za własne pieniądze, ukazał się w 1994 roku i nosił tytuł „Sixteen Stone”. Promowały go single „Everything Zen” i „Little Things”. Początkowo płyta nie sprzedawała się najlepiej, jednak po wydaniu trzeciego singla zatytułowanego „Comedown” zespół szybko osiągnął sukces w USA. Piosenka dotarła do pierwszego miejsca na liście Modern Rock Tracks oraz do notowania U.S. Top 40. Kolejnym przebojem był utwór „Glycerine”, którego tekst opowiadał o uzależnieniu od heroiny. Zespół wystąpił nawet w programie „Saturday Night Live” a album pokrył się multi-platyną.

W 1996 roku grupa wydała singiel „Swallowed” pochodzący z płyty „Razorblade Suitcase”, który przez siedem tygodni utrzymywał się na szczycie notowania Modern Rock Tracks. Cała płyta dotarła do pierwszego miejsca na liście najlepiej sprzedających się albumów, jednak nie osiągnęła takiego poziomu sprzedaży jak debiutancki krążek. Album wyprodukował Steve Albini, odpowiedzialny za brzmienie płyty „In Utero” grupy Nirvana.

Kolejnym wydawnictwem była płyta z remiksami utworów grupy pochodzących z obydwu albumów zatytułowana „Deconstructed”. Przeróbki utrzymane były w klimacie dance i techno. W przeciągu roku płyta pokryła się platyną.

Na kolejnej płycie zespół odszedł od brzmień grunge w kierunku elektroniki. Choć na albumie „The Science of Things” z 1999 roku słychać było ostre gitarowe riffy, pojawiło się dużo elektronicznych brzmień. Pomimo tego, że krążek nie dotarł nawet do pierwszej dziesiątki notowań – również zdobyła status platynowej.

Ostatnią płytą wydaną przez zespół był krążek „Golden State” z 2001 roku. Zespół powrócił do brzmienia znanego z dwóch pierwszych albumów, jednak z powodu braku wsparcia od wytwórni Atlantic Records, nie osiągnął komercyjnego sukcesu. Grupa sprzedała tylko trzysta osiemdziesiąt tysięcy egzemplarzy. Pierwszym singlem promującym album był utwór „The People That We Love”, który pierwotnie nosił tytuł „Speed Kills” – został on zmieniony w wyniku ataków terrorystycznych na World Trade Center z 11 września.

Wkrótce po wydaniu albumu z zespołu odszedł Pulsford. Miejsce gitarzysty prowadzącego zajął Chris Traynor i zespół ruszył w ostatnią jak się okazało trasę. W wyniku braku wsparcia od wytwórni i marnej sprzedaży ostatniej płyty zespół rozwiązał się w 2002 roku. Trzy lata później ukazała się składanka z najlepszymi utworami grupy „The Best of: 1994-1999”, a parę miesięcy później album koncertowy „Zen X Four”.

W 2004 roku Gavin Rossdale założył nowy zespół – Institute, w skład którego wszedł także Chris Traynor (grający wówczas również na basie w zespole Helmet, z którego odszedł w 2006 roku). Institute wydał jedną płytę „Distort Yourself”, która jednak nie odniosła sukcesu – pomimo występów przed U2 na trasie Vertigo. Zespół rozpadł się w 2006 roku, a Rossdale postanowił kontynuować solową karierę. Rok później nagrał cover Johna Lennona „Mind Games” na płytę „Instant Karma: The Amnesty International Campaign to Save Darfur”, która była hołdem dla nieżyjącego artysty. W 2008 roku wydał solową płytę „Wanderlust”, która miała być kolejnym albumem Bush, jednak Pulsford nie zgodził się na reaktywację zespołu.

Rossdale ponadto zajął się aktorstwem i wystąpił w takich filmach jak „Zoolander”, „Little Black Book”, „The Game of Their Lives”, „Constantine” czy „How to Rob a Bank”.

Goodridge związał się z grupą Elyss w 2004 roku, jednak nie wydał z tą formacją żadnej płyty. W 2006 roku dołączył do zespołu Spear of Destiny. Można go usłyszeć na płycie „Imperial Prototype” z 2007 roku. W 2008 roku ruszył w trasę ze Stone Gods i na stałe dołączył do tej formacji.

Pulsford poświęcił się głównie wychowywaniu własnych dzieci wraz ze swoją żoną. Wyprodukował także płytę Emmy Holland.

12 grudnia 2008 roku Gavin Rossdale zapowiedział powrót grupy na scenę muzyczną w 2009 roku, jednak na razie na zapowiedziach się skończyło.