Zadebiutował w październiku 1998 roku albumem „My Fro-losophy”, który nie został nigdy wydany przez żadną z wytwórni i można go kupić jedynie za pośrednictwem strony muzyka. Dwa lata później wydał krążek „Sell Your Dope”. Po przeprowadzce do Mississippi poznał perkusistę Jody’ego Stallone, klawiszowca i basistę Daryla Havarda oraz producenta Tima Ramenofsky’ego, zwanego Headfridge. Z tej znajomości wyłoniła się druga płyta artysty – „Because I Got High”, wydana jeszcze w tym samym roku. Krążek był rozprowadzany głównie podczas koncertów, a także za pośrednictwem jednego z serwisów internetowych, Lae najlepszą reklamą dla albumu okazało się puszczenie utworu tytułowego w programie The Howard Stern Show.
Piosenka „Because I Got High” zaczęła żyć własnym życiem, masowo odtwarzana w internecie, bez jakiejkolwiek dodatkowej reklamy ze strony wytwórni. Pod koniec 2001 roku pojawiła się na ścieżkach dźwiękowych do filmów – „Jay and Silent Bob Strike Back”, „The Perfect Score” oraz „Disturbia”. W kolejnym roku była nominowana do Grammy za Best Rap Solo Performance.
Na fali popularności Afroman został zaproszony do udziału w festiwalu Smoke Out, razem z między innymi zespołem Deftones i Method Manem. Także kontrakt na sześć albumów, podpisany z Universal Records dawał mu powody do satysfakcji i spokoju do nagrywania.
Od 2004 roku wydaje swoje płyty jako muzyk niezależny, głównie za pośrednictwem sieci. W kwietniu pojawił się longplay „Afroholic... The Even Better Times”. W listopadzie do sklepów trafił krążek – „Joke Bells”, a miesiąc później płyty – „4R0:20” i „The Hungry Hustlerz: Starvation Is Motivation”.
W czerwcu 2006 roku artysta wydał longplay „Drunk 'n' High”, a w październiku okolicznościowy krążek „A Colt 45 Christmas”.
Na początku 2008 roku do fanów trafił kolejny krążek rapera – „Waiting to Inhale”, a w maju następnego roku pojawił się ostatni, jak dotąd, longplay muzyka – „Frobama: Head of State”.