W czerwcu 2003 roku fani otrzymali album „What if”, a w maju następnego roku swoją premierę miał krążek, zatytułowany przewrotnie… „February” (czyli ...„Luty”).
Szósta płytą zespołu był „Fearless” z 2005 roku. Dotarł na sam szczyt najlepiej sprzedających się albumów. Promowały go single „Something to say” i „Fearless” – oba również dotarły do pierwszych miejsc notowań. W połowie sierpnia 2005 roku zespół wystąpił dla 30 tysięcy ludzi na plaży w Almere – kilka dni wcześniej zagrali w Amsterdamie w klubie Paradiso. Rok zakończyli koncertem w Rotterdamie.
Trzy lata później do sklepów trafiły dwa nowe wydawnictwa grupy, koncertowe – „De Kuip Live” oraz studyjne „Everything You Want”. Ostatnią jak dotąd pozycją w ich dyskografii jest pochodząca z końca listopada 2009 roku, płyta „No Surrender”.
Zespół przechodził wielokrotne zmiany składu. W sumie, przez grupę przewinęło się aż dziewiętnastu muzyków. Byli to gitarzyści Cor Mutsers, Paul Jan Bakker i Tony Cornelissen, basiści Yolanda Charles, Dion Murdoch, Aram Kersbergen, Manuel Hugas i Matto Kranenburg, klawiszowcy Ronald Kool, Nico Brandsen, perkusiści Hans Eijkenaar, Martijn Bosman, André Kemp, Cyril Directie i Sammy de Fretes oraz grający na fortepianie Wiboud Burkens, trębacz Mike Booth i saksofonista Pieter Lieberom.
Kane największy sukces odnieśli we własnym kraju, choć próbowali także swoich sił zagranicą. Cieszą się sporą popularnością w Belgii. Utwór „Rain Down on Me” dotarł do 38. pozycji w Wielkiej Brytanii. Za sprawą nazwy, często myleni są z amerykańską grupą grającą southern rock (także nazywającą się Kane) i z angielską formacją Keane. Nie pomaga im to w zdobyciu międzynarodowego uznania. Grupa ma na swoim koncie wiele nagród. Były to między innymi TMF i MTV Europe. Występowali na kilku dużych festiwalach jak Parkpop i Pinkpop.