Porno For Pyros

Wykorzystując komercyjny sukces Jane's Addiction – lider grupy Perry Farrell razem z perkusistą Stephenem Perkinsem, po dołączeniu do nich gitarzysty Petera DiStefano i basisty Martyna LeNoble - stworzyli kolejny projekt - Porno for Pyros. Nazwa powstała z inspiracji przeglądanego wcześniej magazynu pornograficznego. Kojarzyła się także ze sprawą LA riots, dotyczącą pobicia czarnoskórego motocyklisty przez czterech funkcjonariuszy policji, a roxzgrywającą się w ich rodzinnym mieście w tym samym czasie, co debiut formacji.

Brzmienie oscylowało wokół art rocka, heavy metalu w połączeniu z funkiem i muzyką punk.

Praca nad debiutanckim albumem, nazwanym po prostu „Porno for Pyros” (1993) zbiegła się z ogólnoamerykańską trasą promującą nowy zespół. Album wzbudził mieszane uczucia – z jednej strony entuzjazm fanów, z drugiej – rozczarowanie krytyków. Promował go wideoklip do singla „Pets”. Kontynuując ciężką linię brzmieniową – pojawili się w rok później na Festiwalu Woodstock 94. W przeciwieństwie do prostych w formie, rockowych występów, do których przyzwyczaiła Jane's Addiction – Porno for Pyros szli w kierunku dodatków scenicznych oraz efektów specjalnych, jak choćby pirotechniki.

Podczas pracy nad kolejnym albumem „Good God's Urge” (1996) zespół opuścił basista – LeNoble. Jego zastępca - Mike Watt (Minutemen, Firehose), skończył pracę nad utworami i przyłączył się do grupy. Gościnnie na płycie w utworze „Freeway” zagrał gitarzysta Dave Navarro oraz Flea, basista Red Hot Chili Peppers. Pomimo, że longplay był komercyjnym sukcesem – z punktu widzenia artystycznego i z muzycznego punktu widzenia – wydawnictwo znikło tak szybko z zestawień, jak szybko się na nich pojawiło.

Zespół ponownie ruszył w trasę koncertową. Podczas wielu występów grali „Mountain Song”, znaną z repertuaru Jane's Addiction. Dalsze tournee zostało przerwane z powodu zdiagnozowania raka u DiStefano. Po skończonej trasie – Farrell nieoczekiwanie opuścił zespół i skupił się na karierze solowej, by co jakiś czas gościnnie wspomagać kolegów na scenie podczas okazjonalnych występów.

W tym czasie Perkins i Watt założyli grupę – improwizację Banyan, grającą w klimatach jazzu i punka. Wspólnie z DiStefano, okazjonalnie pojawiającym się na scenie – grali w Los Angeles covery utworów The Stooges, występując pod nazwą Hellride.

Porno for Pyros mieli w planach pracę nad trzecim albumem, ale nie został on nigdy nagrany.

Zespół, mimo krótkiego istnienia odniósł artystyczny sukces, choć patrząc w kategoriach komercyjnych ich dorobek nie jest imponujący – zostawili po sobie zaledwie dwie płyty, kilka singli oraz wspmnienia z kilku tras koncertowych.