Mudhoney

Kolejną formacją, w której Mark Arm oraz Steve Turner próbowali swoich sił była Green River. Do składu dołączył perkusista Alex Vincent, basista Jeff Ament oraz drugi gitarzysta Stone Gossard. Pierwszą EP-kę – „Come on Down” wydali w 1985 roku, rok po powstaniu zespołu. Przez wielu to wydawnictwo uważane jest za „pierwsze prawdziwe grunge’owe”. Po jego wydaniu – odszedł ze składu Steve Turner, a zastąpił go Bruce Fairweather. Po nagraniu kolejnego mini – albumu „Dry As a Bone” oraz długogrającego longplaya „Rebab Doll” – muzycy pod koniec 1987 roku postanowili zakończyć działalność muzyczną jako Green River. Gossard, Ament, Fairweather dołączyli do Mother Love Bone, a po śmierci wokalisty grupy – Gossard i Ament zasilili szeregi Pearl Jam. Fairweather zaś – przyłączył się do Love Bartery.

W styczniu 1988 roku Arm z Turnerem znów połączyli siły. W ten sposób powstał zespół Mudhoney. Niedługo potem dołączył do nich perkusista - Dan Peters oraz basista The Melvins - Matt Lukin. Nazwę zaczerpnęli z filmu Russa Meyera, choć nie widział go żaden z muzyków.

W 1988 roku nagrali swą debiutancką EP-kę „Superfuzz Bigmuff”. Promował ją singiel „Touch Me I'm Sick”, który w Stanach Zjednoczonych odniósł odniósł spektakularny sukces. Rok później ruszyli w trasę po Wielkiej Brytanii razem z Sonic Youth. Idąc za ciosem – w tym samym roku - formacja wydała swój pierwszy longplay – „Mudhoney”. Swój sukces dzieliła z Soungarden, Nirvaną oraz Tadem, które były wtedy niezwykle popularne. Niestety wytwórnia Sub Pop, która ich wydawała – nie zarabiała satysfakcjonujących pieniędzy dla muzyków, więc postanowili zmienić wydawcę. Choć wydali dla niej jeszcze jeden krążek – „Every Good Boy Deserves Fudge” (1991) – niedługo potem otrzymali propozycję przejścia do Reprise Records, co też uczynili rok później.

Mimo, że otwarli mainstreamowy nurt w grunge’u, to jednak później odeszli od swojego pierwotnego brzmienia. Ich pierwszy album dla nowej wytwórni – „Piece of Cake” bardziej przypominał rock garażowy, niż grunge.

Gdy w 1995 roku grunge zaczął odchodzić od swojego charakterystycznego brzmienia – Mudhoney postanowili wrócić do swego wczesnego grania. Na album – „My Brother the Cow” zmiksowali utwory z początków działalności oraz dodali późniejsze dźwięki. W opinii fanów - powstał w ten sposób jeden z ich najlepszych krążków. Krytycy byli jednak innego zdania.

W 1996 roku zespół pojawił się w komedii – „Black Sheep”. W tym samym roku wystąpili na koncercie dla MTV. Kolejny album „Tomorrow Hit Today” wydali dwa lata później. Była to kontynuacja garażowego i grunge’owego grania z silnymi wpływami blues rocka. Zespół nagrywał materiał w trzech różnych miastach , pracując pod czujnym okiem ekscentryka Jima Dickinsona, mającego na swoim koncie współpracę między innymi z Rolling Stones.

Wytwórnia niezadowolona ze spadającej ilości sprzedanych płyt – rozwiązała kontakt z muzykami. Wydano jeszcze „March to Fuzz”, kompilację z dotychczasowego dorobku, a wielu fanów zaczęło spekulować na temat ewentualnego rozpadu grupy.

Mimo, że Mudhoney wciąż koncertowali i ich koncerty cieszyły się wciąż sporym zainteresowaniem ze strony fanów – muzycy postanowili pomyśleć o poprawie notowań. A wszystko za sprawą basisty Guya Madisona, który grał wcześniej z Markiem Armem w jednym z jego pobocznych projektów – Bloodloss. W 2002 roku wrócili do wytwórni Sub Pop, gdzie nagrali nowy album – „Since We've Become Translucent”. Towarzyszyło mu wielkie tournee po Ameryce Południowej, wliczając Chile, Argentynę i Brazylię.

Początek roku zespół otworzył pracą w studiu nad nowym singlem „Hard-On For War”, a pod koniec tego roku – utwór „Under a Billion Suns”. Cały longplay był gotowy dopiero w 2006 roku.

Następny rok upłynął im na trasie koncertowej w Brazylii oraz przygotowaniach do europejskiego tournee. W listopadzie zespół wydał album „Live Mud”, będący zapisem występu w Meksyku.

W 2008 roku, pod okiem producenta Tuckera Martine’a, rozpoczęli pracę nad kolejnym wydawnictwem długogrającym - „The Lucky Ones”, które ujrzało światło dzienne w maju tego roku. Niedługo potem wytwórnia wydała w zremasteryzowanej wersji ich debiutancką EP-kę „Superfuzz Bigmuff”.