Eden Brent

Wychowywała się w regionie delty Mississippi niedaleko Greenville. Jej rodzice mają dom w pobliżu autostrady Mississippi Number One – stąd nazwa pierwszej płyty piosenkarki. Dorastała w domu, w którym często cała rodzina wspólnie śpiewała – w ten sposób rodzice zaszczepili w niej miłość do muzyki. Zaowocowało to późniejszymi studiami na kierunku kompozycji i grania jazzu na University of North Texas. Jednak największe doświadczenie przyniosła jej szesnastoletnia współpraca z bluesmanem Boogaloo Ames’em – podróżowała z nim i starszymi bluesmanami świętującymi swoje siedemdziesiąte bądź osiemdziesiąte urodziny po całej delcie Mississippi. Ames w końcu nazwał swoją podopieczną „Little Boogaloo” (mała Boogaloo). Brent powiedziała w jednym z wywiadów, że szkoła nauczyła ją myśleć muzycznie, a Boogaloo nauczył ją boogie-woogie.

W 2006 roku wygrała na dorocznym festiwalu Intrenational Blues Challenge odbywającym się w Memphis i organizowanym przez lokalną bluesową fundację w kategorii akustycznego bluesa.

Dwa lata później wydała swój debiutancki album „Mississippi Number One”. Płyta ukazała się nakładem wytwórni Yellow Dog Records w kwietniu 2008 roku. Artystka udowadnia na nim, że wnosi świeży powiew do bluesowego świata zdominowanego przez gitary. Na płycie można usłyszeć błyskotliwe i oryginalne piosenki, ciekawie zaaranżowane, mające swoje korzenie w muzyce, na której wyrosła Brent – muzyce z delty Mississippi. Utwory z łatwością zapadają w pamięć – artystka ma niezwykłą wręcz zdolność przekształcania chwytliwych fraz w świetne piosenki. Nagrywa również covery – „The Man I Love” George'a Gershwina, Why Don’t You Do Wright” Joe McCoy’a, czy tradycyjny „Careless Love”. Ponadto nagrała też kilka piosenek swojej zmarłem matki, Carole Brent, której dedykowała również całą płytę.

Grając na fortepianie przechodzi od melancholijnego szeptu do pełnego ekspresji krzyku. Jej koncerty są pełne świeżości, spontaniczności, a artystka często wciąga do współpracy publiczność. Ma na swoim koncie koncerty nie tylko w USA, ale i na całym świecie. Występowała na wielu festiwalach bluesowych w Stanach Zjednoczonych. Przy odpowiednim wsparciu ze strony wytwórni i managerów ma szansę stać się wielką gwiazdą bluesa.