Joseph Ratzinger – Benedykt XVI
19 kwietnia 2005 roku Benedykt XVI rozpoczął trwający 8 lat pontyfikat. Joseph Ratzinger, tych, którzy widzieli w nim "pancernego kardynała", zaskoczył pełnym serdeczności i ciepła podejściem do młodych. Zwolenników radykalnych zmian zawiódł daleko idącym konserwatyzmem i stawianiem na tradycję.
"Po wielkim papieżu Janie Pawle II kardynaÅ‚owie wybrali mnie, prostego i skromnego pracownika winnicy PaÅ„skiej" – to pierwsze sÅ‚owa Benedykta XVI, jakie usÅ‚yszaÅ‚ Å›wiat w 2005 roku, tuż po zakoÅ„czeniu konklawe.
Ojciec święty w ciągu zaledwie czterech lat pontyfikatu opublikował trzy encykliki: Deus caritas est, Spe salvi i Caritas in veritate. Jest także autorem trzytomowego dzieła Jezus z Nazaretu, w której opowiedział wiernym o postaci i przesłaniu Chrystusa.
Benedykt XVI był pierwszym papieżem od XV wieku, który dobrowolnie zrzekł się swojego urzędu.
Te słowa cytował cały świat
Mimo że Ojciec ÅšwiÄ™ty odszedÅ‚ już do domu Ojca, jego sÅ‚owa pozostanÄ… z wiernymi na zawsze. Te cytaty powtarzaÅ‚ caÅ‚y Å›wiat – ponadczasowe, wartoÅ›ciowe, uniwersalne.
Bez prawdy miłość staje się sentymentalizmem. Miłość staje się pustym słowem, które można dowolnie pojmować. Na tym polega nieuchronne ryzyko, na jakie wystawiona jest miłość w kulturze bez prawdy. Pada ona łupem emocji oraz przejściowych opinii jednostek, staje się słowem nadużywanym i wypaczonym i nabiera przeciwstawnego znaczenia.
Liturgia nie powinna zamieniać się w wielki, masowy spektakl, który wymaga reżyserów i genialnych aktorów.
Nie jesteśmy przypadkowym i pozbawionym znaczenia produktem ewolucji. Każdy z nas jest owocem zamysłu Bożego. Każdy z nas jest chciany, każdy miłowany, każdy niezbędny.
Bez Boga człowiek nie wie, dokąd zmierza, i nie potrafi nawet zrozumieć tego, kim jest.
Cierpliwość jest codzienną formą miłości.
Kapłaństwo byłoby zbezczeszczone, gdyby się stało czymś innym niż służbą.
W Kościele nikt nie jest zbędny, nikt! Wszyscy mogą i powinni znaleźć w nim swe miejsce.
„Obraz Boga” nie jest w czÅ‚owieku czymÅ›, co można sfotografować lub dojrzeć okiem kamery. OczywiÅ›cie obraz ten da siÄ™ zobaczyć, ale jedynie dziÄ™ki nowemu spojrzeniu wiary. Można go zobaczyć tak, jak można dostrzec w czÅ‚owieku dobroć, uczciwość, wewnÄ™trznÄ… prawdÄ™, pokorÄ™, miÅ‚ość – wszystko to, co upodabnia do Boga.
Pustynia ma wiele form. Istnieje pustynia nędzy, pustynia głodu i pragnienia, pustynia porzucenia, samotności i zniszczonej miłości. Istnieje pustynia ciemności Boga, wypalenia duszy, gdzie zanika świadomość godności i drogi człowieka. Ponieważ tak rozległe stały się pustynie wewnętrzne, na świecie mnożą się zewnętrzne pustynie.