Fryderyk Chopin: DziÅ› mija 206. rocznica jego urodzin. Na pewno dziÅ›?

Urodził się 22 lutego lub 1 marca 1810 roku we wsi Żelazowa Wola, w majątku hrabiego Fryderyka Skarbka. Wątpliwości, co do daty, wynikają prawdopodobnie z błędu organisty w kościele parafialnym w Brochowie, w którym chrzczono przyszłego kompozytora...

Utworów Chopina słuchaj już teraz w radiu
RMF Chopin!

Sam Fryderyk i jego najbliżsi, zawsze podawali jako datÄ™ urodzenia – 1 marca. NaprawdÄ™ nazywaÅ‚ siÄ™ Fryderyk Franciszek Chopin. Najwybitniejszy polski kompozytor. Przedstawiciel epoki Romantyzmu w muzyce. Nazywany „poetÄ… fortepianu”. Twórca tak zwanej narodowej szkoÅ‚y polskiej. Twórca 16 polonezów, 57 mazurków, 19 nokturnów, 4 scherzów, 4 ballad, dwóch cyklów etiud, 24 preludiów, 3 sonat, 2 koncertów (na fortepian i orkiestrÄ™), a także sonaty wiolonczelowej, cyklu pieÅ›ni i tria fortepianowego.

NaukÄ™ gry na fortepianie rozpoczÄ…Å‚ majÄ…c niecaÅ‚e pięć lat. PierwszÄ… nauczycielkÄ… byÅ‚a matka, a od 1816 roku paÅ‚eczkÄ™ przejÄ…Å‚ Czech, Wojciech Å»ywny. ChÅ‚opiec uczyÅ‚ siÄ™ techniki gry – tradycyjnego uÅ‚ożenia rÄ™ki, panowania nad zbytnim unoszeniem grzbietu dÅ‚oni nad klawiaturÄ…, a także tak zwanych palcówek, czyli pÅ‚ynnego przebiegania po klawiszach. Repertuar dobierany byÅ‚ pod kÄ…tem baroku i klasycyzmu – Fryderyk poznawaÅ‚ dzieÅ‚a Bacha, Haydna, Mozarta oraz Hummla. Po latach widać byÅ‚o, że odcisnęło to na nim wielkie piÄ™tno – bardzo lubiÅ‚ wracać do dawnych twórców, a także wciąż rozwijaÅ‚ swojÄ… wÅ‚asnÄ… technikÄ™ gry, co niewÄ…tpliwie odróżniaÅ‚o go od reszty współczesnych mu kompozytorów. UderzaÅ‚ w klawiaturÄ™ tymi palcami, którymi byÅ‚o mu najwygodniej, a nie tymi, zalecanymi przez podrÄ™czniki. NastÄ™pnym nauczycielem byÅ‚ Wilhelm WacÅ‚aw Würfel. W efekcie, nie majÄ…c jeszcze siedmiu lat – Fryderyk miaÅ‚ już na swoim koncie kilka polonezów, w których zapisywaniu pomagaÅ‚ mu ojciec z Å»ywnym. Jego sÅ‚awa rosÅ‚a – dziÄ™ki takim protektorom, jak hrabia Skarbek i Å»ywny – kompozycje chÅ‚opca trafiaÅ‚y do różnych domów, także poza granicami Warszawy. O jego popularnoÅ›ci niech Å›wiadczy fakt zaproszenia go do PaÅ‚acu Namiestnikowskiego, gdzie niejednokrotnie wystÄ™powaÅ‚ przed Wielkim KsiÄ™ciem Konstantym.

Jego twórczość można podzielić na trzy okresy – tak zwany wczesny (do 1830 roku), pod wpÅ‚ywem polskiej tradycji dworskiej i folkloru (miÄ™dzy innymi MichaÅ‚a Kleofasa OgiÅ„skiego) oraz europejskiego wczesnego Romantyzmu (na przykÅ‚ad Carla Marii von Webera). SÅ‚ychać w nim sporo mÅ‚odzieÅ„czej wirtuozerii i form klasycznych, jak choćby rond, sonat, wariacji i koncertów. Drugi okres (do 1839), w którym ostatecznie skrystalizowaÅ‚ siÄ™ jego styl – romantyczny i narodowy, dojrzaÅ‚y i dramatyczny w wyrazie. Natomiast w okresie schyÅ‚kowym (miÄ™dzy 1840 rokiem a Å›mierciÄ… artysty dziewięć lat później) dominujÄ… rozbudowane sonaty, a dotychczas jednoczęściowe utwory teraz ulegÅ‚y powiÄ™kszeniu. Wielu ówczesnych sÅ‚uchaczy uważaÅ‚o je za zbyt „trudne” w odbiorze, dziÅ› powiedzielibyÅ›my raczej, że byÅ‚y prekursorskie i „progresywne”.

Chopin od pokoleÅ„ wywiera wielki wpÅ‚yw na muzykÄ™ europejskÄ…, choć do legendy przechodzÄ… caÅ‚e zastÄ™py japoÅ„skich pianistów, rozkochanych w polskim kompozytorze. Z tych wielkich – inspirowaÅ‚ miÄ™dzy innymi Richarda Wagnera , Roberta Schumanna, Franciszka Liszta, Edvarda Griega, Claude’a Debussy’ego, Maurice’a Ravela, Aleksandra Skriabina i Sergiusza Rachmaninowa. Uważany do dziÅ› za najwiÄ™kszego polskiego kompozytora i szczerego patriotÄ™, który tÄ™sknotÄ™ za krajem przelewaÅ‚ na papier za pomocÄ… nut, co szczególnie sÅ‚ychać w mazurkach i polonezach. Jeden z najbardziej rozpoznawalnych Polaków za granicÄ….

Wśród największych wykonawców muzyki Chopina wymienić należy Ignacego Jana Paderewskiego, Artura Rubinsteina, Henryka Sztompkę, Władimira Horowitza, Władysława Szpilmana, Jana Ekiera, Halinę Czerny-Stefańską, Reginę Smendziankę, Władimira Aszkenazego, Marthę Argerich, Krystiana Zimermana, Janusza Olejniczaka, a także Rafała Blechacza, Siergieja Rachmaninowa, Zoltana Kocsisa, Ignacego Friedmana i Maurycego Rosenthala.

Zobacz także