Dlaczego zając wielkanocny nas bawi? Felieton Małgorzaty Durmaj

18 kwietnia 2022, 17:30
DRRRYŃ. Budzik. Dzwoni. "Wszelkiej pomyślności, odpoczynku i radości. Miłej Wielkanocy życzę, a po znowu się nabzdyczę". I RAZ, I DWA. XYZ wstaje. Gołe stopy z odciskami na palcach. Wkłada do ściurchanych łapci. Szur, szur. Ehhh. Samo się nie nakryje. Samo nic się zrobi. Teraz tylko daj, weź, kup, pożycz. KLIK. Do wszystkich. Życzenia wysłane. Na rok wystarczy. I tak czas mija. W kółko się kręci...

I nigdy go nie ma

A w kręgosłupie przeskakuje. Lista nieobecności coraz dłuższa. To chociaż na święta wypada. Pogadać. Więc gada. A co u Ciebie? A wszyscy zdrowi? KONIECZNIE trzeba się spotkać. Wyskoczyć gdzieś trzeba.

Potem na kilka godzin przed telewizor. Tak statystycznie i Å›rednio to na 4 godziny, 6 minut i 34 sekundy. Siada. SÅ‚ucha. KrÄ™ci siÄ™ i wierci. I znowu nic nie ma. Same powtórki. Ale to już byÅ‚o. KiedyÅ› to byÅ‚o... I nie wróci wiÄ™cej? Wróci. Zawsze puszczajÄ…. Zawsze to samo. Przeskakuje po kanaÅ‚ach. HOP, HOP, HOP. Jak wielkanocny zajÄ…c. Co tu oglÄ…dać? I kogo sÅ‚uchać? Jasność umysÅ‚u zachować... A uszy odgryzione. Takie czekoladowe. Kojarzycie te zdjÄ™cia z Internetu. Dzieciaki na stole zostawiÅ‚y, teraz to siÄ™ rozpuÅ›ciÅ‚o, znowu trzeba posprzÄ…tać. I tak w kółko. KrÄ™ci siÄ™. KoÅ‚uje. 

A pieniędzy brakuje

Biegiem do sklepów. Szybko, szybko, bo zabraknie. Trzeba Å‚apać, co popadnie. I skÄ…d brać? Bo przecież znowu nie ma. Trzeba bÄ™dzie kupić na ZAÅš. Byle szybko, bo znowu puste półki zostawiÄ…. Moje, nie dam, maÅ‚o mam. A sklepy zamkniÄ™te. CaÅ‚e dwa dni. To znaczy dobrze, bo: „Niech sobie ludzie odpocznÄ…”, „A dajcie im wy wszyscy Å›wiÄ™ty spokój”,  „ÅšwiÄ™ta sÄ…, to po co do sklepu”. Jak to nie kupiÅ‚eÅ›? Na liÅ›cie byÅ‚o i co, nie ma? To teraz szukaj. A co mnie to interesuje? Na stacjÄ™ jedź. Kup. BÄ™dzie. Wyskoczysz i nikt nie zauważy. Nie bÄ™dziemy czekać. No już. A przy okazji...

Siada do stołu. Dobrze tak wspólnie. Rodzinnie. Porozmawiać można. Ale to [wstaw dowolne wydarzenie], to dajcie spokój, kto to słyszał? Jak to tak można. Skacze tak z kwiatka na kwiatek. A te uszy... Widziałaś, która to go zechce. Ja przytyłam? No wiesz co, tak po wyglądzie oceniać... To nie wypada. I czego ty dzieci uczysz? Właśnie. Dzieci. A ile w planach, a kiedy, a to już trzeba. Bo zegar tyka.

Czas leci

We wtorek znowu do roboty. Święta, święta i po świętach. I na co to było? A kto to teraz zje? Wyrzucić trzeba. I za rok powtórka. Jak w telewizji. Przeskakujące obrazy... Zdjęcie trzeba zrobić, to nie przeskoczy. A z rodziną to tylko na zdjęciach... Uśmiech proszę. Uśmiechnij się. Jak to się nie podoba? Do zajączka się przytul, to się spodoba. Jak nie mogę, to przez nogę...

A ten to i rozbawić może, humor poprawi i prawdÄ™ o życiu powie. 

Autor: Małgorzata Durmaj

Zobacz także