Nie żyje Anna Sienkiewicz-Rogowska
Nie żyje Anna Sienkiewicz-Rogowska – popularyzatorka kultury, wicedyrektorka Muzeum Miasta StoÅ‚ecznego Warszawy, wczeÅ›niej kierowniczka DziaÅ‚u Upowszechniania Kultury PISF i dyrektorka Filmoteki Narodowej. Informacja o jej nagÅ‚ym i przedwczesnym odejÅ›ciu to bolesny cios dla caÅ‚ej branży. Anna Sienkiewicz-Rogowska miaÅ‚a 51 lat. Przyczyna Å›mierci nie jest obecnie znana.
27 listopada w wieku 51 lat zmarÅ‚a Anna Sienkiewicz-Rogowska. Jej przedwczesna nagÅ‚a Å›mierć wstrzÄ…snęła Å›rodowiskiem filmowym. ByÅ‚a menedżerkÄ… kultury, organizatorkÄ… imprez filmowych, osobÄ… niezwykle zasÅ‚użonÄ… dla upowszechniania kultury filmowej – żegna Sienkiewicz-RogowskÄ… Stowarzyszenie Filmowców Polskich.
Anna Sienkiewicz-Rogowska – kim byÅ‚a?
Anna Sienkiewicz-Rogowska urodziÅ‚a siÄ™ w 1971 roku. ByÅ‚a absolwentkÄ… Akademii Ekonomicznej w Krakowie oraz WyższÄ… SzkoÅ‚Ä™ PrzedsiÄ™biorczoÅ›ci i ZarzÄ…dzania im. Leona KoźmiÅ„skiego. Przez lata uczestniczyÅ‚a w przygotowaniu i promocji wielu wydarzeÅ„ kulturalnych, pracowaÅ‚a też przy produkcji filmów dokumentalnych. W latach 2001-2005 byÅ‚a producentkÄ… Festiwalu Filmowego i Artystycznego „Lato Filmów” w Kazimierzu Dolnym.
Åšrodowisko filmowe poznaÅ‚o jÄ… lepiej, gdy w 2008 roku zaczęła kierować DziaÅ‚em Upowszechniania Kultury Filmowej w Polskim Instytucie Sztuki Filmowej. Jej niekwestionowanÄ… zasÅ‚ugÄ… jest rozpropagowanie na szerokÄ… skalÄ™ takich inicjatyw edukacyjnych, jak m.in. Filmoteka Szkolna, Akademia Polskiego Filmu czy Nagrody PISF – przypomina Stowarzyszenie Filmowców Polskich.
W Polskim Instytucie Sztuki Filmowej była odpowiedzialna również za projekty związane z rekonstrukcją cyfrową filmów, modernizacją i cyfryzacją kin czy działalnością Sieci Kin Studyjnych. W 2015 roku wygrała konkurs na dyrektora Filmoteki Narodowej, a ostatnio związana była z Muzeum Miasta Stołecznego Warszawy, w którym pełniła funkcję wicedyrektorki.
MiaÅ‚a ambitne plany, rozwijaÅ‚a dziaÅ‚ajÄ…ce w jego strukturach kino, chciaÅ‚a rozwijać współpracÄ™ z instytucjami filmowymi, które tak doskonale znaÅ‚a. ZapamiÄ™tamy na zawsze jej wyjÄ…tkowÄ… osobowość, ciepÅ‚o i niespotykanÄ… wrÄ™cz życzliwość, a także ogromnÄ… pasjÄ™, z którÄ… pojawiaÅ‚a siÄ™ w szkoÅ‚ach, na festiwalach i imprezach w caÅ‚ej Polsce. WierzyÅ‚a gÅ‚Ä™boko, że tam, gdzie jest widz, czy w maÅ‚ym miasteczku, czy w wielkiej metropolii, należy dotrzeć do niego z dobrÄ… propozycjÄ… i z rozmowÄ… o filmie, na którÄ… zawsze miaÅ‚a czas i chęć – pisze na swojej stronie SFP.
Ania byÅ‚a wyjÄ…tkowÄ… osobÄ… – niezwykle ciepÅ‚Ä…, radosnÄ…, peÅ‚nÄ… energii. DawaÅ‚a nam ogromne wsparcie. Nie wyobrażamy sobie Muzeum Warszawy bez niej. Rodzinie skÅ‚adamy wyrazy gÅ‚Ä™bokiego współczucia – żegnajÄ… dziaÅ‚aczkÄ™ pogrążeni w smutki współpracownicy.