Odwiedzając różne zakątki kraju rozglądajcie się więc uważnie, czy nie dostrzeżecie monumentalnych, ciężkich budowli o grubych murach i łukowato sklepionych wąskich oknach. To będą z pewnością budowle romańskie. I taki właśnie jest kościół św. Jakuba. Chcąc do niego trafić , a idę od strony starego miasta, weszłam w ulicę Staromiejską, która prowadzi do zespołu klasztornego dominikanów, gdzie znajduje się kościół. Otaczają go piękne stare lipy, o dziwnie poskręcanych gałęziach. Podobno w XII wieku właściciel tego terenu powiedział, że odda plac dominikanom pod budowę świątyni, jeśli drzewa wyrosną korzeniami do góry. I wyrosły! Święty Jacek Odrowąż, dominikanin, wsadził lipy "do góry nogami" i modlił się tak długo, aż się przyjęły. Cud boski! Jacek Odrowąż był zresztą uważany za specjalistę od cudów. Pewnie dlatego jako jedyny Polak został uwieczniony wśród 140 rzeźb stojących na kolumnadzie wokół Placu Św. Piotra w Rzymie. Kiedy na papieża wybrano Polaka, też uważaliśmy, że to cud.
