Łowicz

Łowicz to niemal 29-tysięczne miasto, które leży nad rzeką Bzurą. Kiedyś miasto bardzo znaczące za sprawą Prymasa Polski i tego, że właśnie w tym miejscu podejmowano najważniejsze decyzje dla kraju. Łowicz dziś głównie opiera się na sławie, jaką przynosi folklor. To są rozpoznawalne na całym świecie łowickie wycinanki w kształcie kół czy długich prostokątów oraz stroje ludowe w charakterystyczne pasy (a trzeba wiedzieć, że dobór kolorystyczny nie jest przypadkowy).

Nazwa Łowicza wywodzi się od osady łowców, a prawa miejskie otrzymuje przed 1298 rokiem. W herbie miasta na błękitnym tle są dwa białe pelikany zwrócone do siebie grzbietami ze złotymi dziobami, skierowanymi ku piersiom i rozdzielone „drzewem życia”. Około 1355 roku arcybiskup Jarosław Skotnicki wznosi murowany zamek gotycki (w miejscu drewnianego grodu nad Bzurą), który staje się ośrodkiem administracji kościelnej i gospodarczej kasztelanii łowickiej. Po raz pierwszy Łowicz pojawia się na kartach historii w bulli papieża Innocentego II z 1136 roku. Wtedy właśnie Łowicz zostaje głównym ośrodkiem okolicznych ziemi, do których prawa dostają arcybiskupi gnieźnieńscy.

Znaczenie miasta wzrasta za czasów arcybiskupa Wojciecha Jastrzębca, który funduje kościół parafialny pw. Wniebowzięcia NMP i św. Mikołaja oraz podnosi do rangi kolegiaty. Samo miasto zaczyna się rozwijać, dzięki licznym przywilejom gospodarczym od królów i prymasów. Najważniejsze i szczególnie słynne są jarmarki łowickie, które ściągają do miasta kupców z odległych stron.

Do rezydencji prymasa na łowickim zamku zjeżdżają polscy królowie i przedstawiciele obcych państw. W okresie bezkrólewia, gdy prymas pełni funkcję głowy państwa, w Łowiczu podejmowane są najważniejsze decyzje dla kraju. Dwór prymasowski tętni życiem kulturalnym i naukowym. To właśnie do Łowicza przyjeżdżają wybitni humaniści tacy, jak: Andrzej Frycz Modrzewski czy Piotr Skarga.

Dobrą passę Łowicza przerywa potop szwedzki. Zamek zostaje zniszczony wraz ze znaczną częścią miasta. Dekretem z 4 lipca 1820 roku car Aleksander I dobra łowickie prymasów daje w wieczyste użytkowanie swemu bratu, Wielkiemu Księciu Konstantemu, a jego żonie – Joannie Grudzińskiej przyznaje tytuł Księżnej Łowickiej. W 1838 r. ziemie Księstwa Łowickiego stają się dobrami osobistymi carów i są zarządzane przez administrację główną mieszczącą się w Łyszkowicach.

Współczesne dzieje Łowicza to m.in. w 1996 roku przystąpienie do Kapituły Najstarszych Miast Polskich. Rok później miasto otrzymało pierwszą nagrodę w konkursie „Eurocity '97” w kategorii miast 30-50 tysięcy. Łowicz jest również jednym z tych miast, które odwiedził papież Jan Paweł II (14 czerwca 1999 roku).

Miasto cieszy się szczególną popularnością wśród turystów w czasie obchodów święta Bożego Ciała. Wtedy barwny korowód procesji z chorągwiami, sztandarami i obrazami idzie ulicami Łowicza. Łowiczanie tradycyjnie na te uroczystości zakładają stroje ludowe.