Katy Perry

Urodziła się 25 października 1984 roku w Santa Barbara w Kalifornii jako drugie dziecko ewangelickiego pastora. Ma starszą siostrę i młodszego brata. Jako dziecko rozpoczęła naukę tańca. Mając dziewięć lat śpiewała już w rodzinnym kościele, równocześnie uczęszczając na lekcje śpiewu. Dorastała słuchając jedynie muzyki gospel, gdyż w domu każda inna była zakazana. Dopiero w szkole średniej zaczęła na poważnie interesować się muzyką. Mając piętnaście lat zwróciła uwagę na rocka w wykonaniu muzyków z Nashville i Tennessee. Uczęszczała także do pobliskiej Music Academy of the West, ponadto przez krótki okres studiowała włoską operę. Nagrała demo, mocno inspirowane country, a następnie podpisała kontrakt z chrześcijańską wytwórnią Red Hill. W 2001 roku wydała swój debiutancki rockowy album zatytułowany po prostu „Katy Hudson”. Występowała wtedy jako Katy Hudson. Ponieważ za bardzo kojarzyła się z aktorką Kate Hudson, postanowiła zmienić nazwisko na Perry - panieńskie jej matki. Wszystko to spowodowało, że zdecydowała się porzucić naukę i skupić się wyłącznie na śpiewie. Dwa lata później opuściła dom rodzinny i wyjechała do Los Angeles, gdzie nawiązała współpracę z Glenem Ballardem i podpisała umowę z Island. Planowano wydać płytę w 2005 roku, jednak ostatecznie premiera nie doszła do skutku. Niektóre piosenki umieściła na swojej internetowej stronie, natomiast jedno nagranie – „Simple” trafiło na ścieżkę dźwiękową do filmu „The Sisterhood of the Traveling Pants”.

Mimo, iż rok wcześniej podpisała umowę z Columbią – ta nie wierząc, że młodej artystce może się powieźć – postanowiła nie kończyć prac nad płytą, choć Perry straciła już na nią sporo czasu. Szukając nowej wytwórni, nawiązała współpracę z niezależną Taxi Music. W 2006 roku pojawiła się w klipach formacji P.O.D., Carbon Leaf oraz Gym Class Heroes. Swoimi występami zwróciła uwagę Virgin Records i wreszcie Capitol Music Group. Z tą drugą na początku następnego roku postanowiła związać się na dłużej. Teraz ze zdwojoną siłą mogła skupić się na nowym materiale. Przełom nastąpił w listopadzie, gdy na singlu ukazał się utwór „Ur So Gay”. Nikt nie przewidywał, że nagranie odniesie tak spektakularny sukces. Zachwycała się nim nawet Madonna.

Tymczasem na początku maja 2008 roku Perry zaprezentowała kolejny singiel z przygotowywanej płyty. Była to piosenka „I Kissed a Girl”. Utwór natychmiast wskoczył na sam szczyt notowania Billboard 100 i utrzymywał się na 1. miejscu przez kolejne siedem tygodni. Dodatkowo, w ponad trzydziestu krajach, nagranie okupowało szczyty list przebojów.

W połowie czerwca 2008 roku artystka wydała dwój pierwszy longplay w regularnej wytwórni. Wydawnictwo nosiło tytuł „One of the Boys”. Album szybko pokrył się platyną. Tymczasem trzecim singlem z płyty wybrano „Hot N Cold”, który podobnie, jak dwa powyższe – świetnie radził sobie na całym świecie.

W grudniu 2008 roku Katy przeprosiła Brytyjkę Lily Allen za to, że nazwała się jej „chudszą wersją”. Allen w radiu stwierdziła, że Perry jest po prostu jej amerykańską kopią, którą musiała znaleźć wytwórnia, by podnieść swoje sprzedażowe wyniki.

Z początkiem następnego roku rozpoczęła promocyjną trasę koncertową po Europie, nazwane Hello Katy Tour. Tymczasem piosenka „I Kissed a Girl” przyniosła jej nominację do Grammy w kategorii Best Female Pop Vocal Performance. Odebrała także BRIT Awards jako Best International Female Artist. W 2008 roku nominowano ją w aż pięciu kategoriach do MTV Video Music Awards, w tym - Best New Artist i Best Female Video, ale ostatecznie przegrała z Britney Spears. Otrzymała natomiast statuetkę za Best New Act. W lutym 2009 roku, zarówno „I Kissed a Girl” jak i „Hot N Cold” były już pokryte potrójną platyną za sprzedaż, która przekroczyła liczbę 3 milionów kopii na całym świecie.

W maju 2009 roku otwarła w Wiedniu coroczny Life Ball, imprezę, podczas której zbiera się fundusze na walkę z AIDS. Pięć miesięcy później w ramach serii MTV Unplugged zaprezentowała dwie nowe piosenki – „Brick By Brick” oraz cover z repertuaru Fountains of Wayne – „Hackensack”. Album ukazał się w listopadzie.

W październiku 2009 roku rozpoczęła pracę nad swoim drugim albumem. W jednym z wywiadów potwierdziła, że materiał zmierza zdecydowanie w popowym kierunku i ma byś skrzyżowaniem brzmienia Cardigans oraz Madonny z początków lat 80.

Miesiąc później wystąpiła podczas charytatywnego koncertu na rzecz ofiar tajfunu Ondoy. Uzyskane w ten sposób środki zostały przekazane filipińskiemu oddziałowi Czerwonego Krzyża, który zajął się rozdzielaniem pomocy humanitarnej.

Pojawiła się także gościnnie na płycie Timbalanda – „Shock Value II”, w utworze – „If We Ever Meet Again”, będącym czwartym singlem promującym to wydawnictwo.

Znana z niekonwencjonalnego łączenia kolorów i stylów mody. Często używa dodatki stylizowane na owoce, szczególnie lubi arbuza. Jej znak rozpoznawczy to ciemne włosy, choć jest naturalną blondynką. Uwielbia styl Dominique Swain, który prezentowała w filmie „Lolita”. Najlepiej czuje się w strojach vintage.

Od kiedy gra na gitarze – stara się pisać teksty i przedstawiać już gotowe propozycje swoim producentom. Najbliżsi zupełnie nie akceptują jej twórczości. Konserwatywna matka uważa nawet, że córka jest „bezwstydna”, a muzyką, którą prezentuje można skwitować tylko jednym słowem – „obrzydliwa”.