Marc Cohn, amerykański wokalista, pianista i autor piosenek, urodził się w Cleveland w 1959 roku. Gdy był nastolatkiem zakochał się w twórczości
Vana Morrisona. Niebawem, jako wokalista, dołączył do zespołu Doanbrook Hotel, który grał przede wszystkim na szkolnych imprezach. Równocześnie uczył się grać na gitarze i pisał własne piosenki.
Wkrótce Marc rozpoczął studia w Oberlin College, gdzie postanowił opanować grę na fortepianie. Szybko porzucił Oberlin i przeniósł się na uniwersytet kalifornijski do Los Angeles, gdzie występował w klubach, by ostatecznie wylądować w Nowym Jorku. Tam związał się z zespołem Supreme Court. Ostatecznie opuścił i ten zespół, i wysłał taśmę demo do Atlantic Records.
W 1991 roku ukazał się pierwszy album wokalisty, zatytułowany "Marc Cohn". Płyta zawierała największy przebój Marca, piosenkę "Walking In Memphis", często niesłusznie przypisywaną Bruce'owi Springsteenowi, a sam Cohn otrzymał nagrodę Grammy dla Najlepszego Nowego Artysty.
Do dziś ukazały się jeszcze dwie płyty piosenkarza - "The Rainy Season" (1993) i "Burning the Daze" (1998).