Metallica

Rok później grupa ugruntowała swoją pozycję płytą „Ride The Lighting”. Album pozostaje jednym z największych dokonań zespołu dzięki nagraniom „Creeping Death”, „For Whom The Bells Tolls” czy „Fade To Black”.

Kolejne dzieło zespołu ujrzało światło dzienne w 1986 roku. Album „Master Of Puppets” jest uznawany za największe osiągnięcie grupy i jednocześnie jeden z najważniejszych albumów w historii metalu. Płyta odniosła sukces i do dziś pojawia się na szczytach wielu notowań podsumowujących najwybitniejsze dzieła muzyki metalowej. Z tego wydawnictwa pochodzą takie utwory jak „Battery”, „Master Of Puppets” czy „Welcom Home (Sanitarium)”.

Płytę wsparła wielka trasa koncertowa – Damage Inc. Tour, która przyniosła wielką tragedię. 27 września 1986 roku w Szwecji podczas podróży do kolejnego miejsca koncertu wypadkowi uległ autobus wiozący zespół. Ulrich, Hammett i Hetfield wyszli z wypadku bez szwanku, ale Cliff Burton zginął. Zespół zdecydował jednak, że życzeniem kolegi byłoby kontynuowanie działalności.

Wynikiem przesłuchania wielu basistów było zaangażowanie Jasona Newsteda Po dokończeniu trasy koncertowej zespół wydał EPkę: „The $5.98 E.P.: Garage Days Re-Revisited” z coverami nagrań m.in. Diamond Head czy Budgie. 1988 rok przyniósł pierwszą płytę studyjną z nowym basistą – „…And Justice for All”. Album odniósł prawdziwy sukces komercyjny, już po dziewięciu tygodniach zdobywając status platynowej płyty. Razem z wydaniem płyty, zespół przygotował też pierwszy w swej karierze teledysk do singlowej kompozycji „One”. Dzięki częstym emisjom w stacji MTV pomógł on zdobyć grupie nowych fanów.

Największa eksplozja popularności nastąpiła jednak wraz z premierą kolejnego albumu. Wydawnictwo zatytułowane „Metallica” lub „The Black Album” ukazało się w 1991 roku. To na nim znalazły się najpopularniejsze przeboje zespołu: „Enter Sandman”, „The Unforgiven”, czy „Nothing Else Matters”, a album sprzedał się do dziś w samych tylko Stanach Zjednoczonych w liczbie ponad 15 milionów egzemplarzy. Dzięki tej płycie zespół był już nie tylko gigantem muzyki metalowej, ale także jedną z największych światowych gwiazd rocka.

Na kolejny album grupy trzeba było poczekać do 1996 roku, kiedy ukazał się „Load”. Był on sporym szokiem dla wielu fanów grupy – Metallica zaprezentowała muzykę dużo bardziej rockową i przebojową niż na poprzednich płytach. Zmienił się także image grupy – członkowie zespołu skrócili fryzury i wyraźnie złagodnieli. Ponieważ Metallica miała przygotowaną większą ilość materiału, już rok później wydała resztę kompozycji na płycie zatytułowanej „ReLoad”. Oba wydawnictwa przyniosły zespołowi kilka kolejnych przebojów, m.in. „Until It Sleeps” i „The Memory Remains”.

W 1998 roku Metallica przygotowała podwójny album z coverami „Garage Inc.”, na którym przedstawiła własne wersję klasyków m.in. Black Sabbath, Queen czy Misfits. Największym przebojem okazało się nowe wykonanie kompozycji Thin Lizzy „Whiskey in the Jar”.

Kolejnym wyjątkowym wydawnictwem grupy był album oraz DVD „S&M” z 1999 roku, które stanowiły zapis koncertu grupy z Orkiestrą Symfoniczną San Francisco pod batutą Michaela Kamena. Klasyczne utwory Metallici zyskały nowe orkiestrowe aranżacje, a na płycie znalazły się dwa premierowe utwory: „No Lear Clover” i „Human”.

W 2001 roku, kiedy zespół miał zamiar zabrać się za nagrywanie nowego materiału, odszedł Jason Newsted. Kolejnym problemem był odwyk Jamesa Hetfielda. Na szczęście po powrocie muzyka w grudniu, grupa powróciła do nagrywania. Te burzliwe miesiące w karierze zespołu, kiedy na włosku wisiała jego dalsza przyszłość były filmowane, co zaowocowało poruszającym dokumentem „Some Kind Of Monster”. Na rejestrowanej wtedy płycie „St. Anger” partię basu zagrał producent Bob Rock, a zespół dopiero po nagraniach zdecydował się na poszukanie stałego zastępcy Newsteda. Został nim Robert Trujillo, znany wcześniej z występów m.in. z Ozzym Osbournem.

W czerwcu 2003 roku ukazał się ósmy studyjny album Metallici – „St. Anger”. Wzbudził on wśród fanów mieszane odczucia, m.in. z powodu specyficznego brzmienia perkusji czy braku solówek gitarowych. Przyniósł jednak kolejne przebojowe single – „Frantic” oraz tytułowy „St. Anger”.

Rok 2008 to album „Death Magnetic”, którego producentem był Rick Rubin. Na pierwszy singiel wybrano utwór „The Day That Never Comes”.